7 maja 1940 Izba Gmin rozpoczęła decydującą debatę. Na szali była przyszłość rządu premiera Neville'a Chamberlaina i Wielkiej Brytanii - a może nawet całego świata. Książka Lynne Olson to dramatyczna opowieść o tym, jak garstka zbuntowanych posłów z Partii Konserwatywnej doprowadziła do owej debaty. Ci - w oczach starszych polityków - „uprzykrzeni młodzi ludzie” tak zdecydowanie przeciwstawiali się defetystycznej polityce Chamberlaina, który usiłował ułagodzić europejskich tyranów, że w końcu zmusili go do dymisji. Historycy najczęściej lekceważąco odnoszą się do „dziwnej wojny” - od września 1939 roku, kiedy Wielka Brytania i Francja wypowiedziały Niemcom wojnę, do maja 1940 roku, czyli objęcia przez Winstona Churchilla stanowiska premiera - widząc w niej jedynie czas wyczekiwania i niezdecydowania. Ale Lynne Olson nie popełnia tego błędu. Szczegółowo i żywo opisuje narastające wzburzenie społeczeństwa. W miarę jak Anglicy uświadamiali sobie, że są bardzo źle przygotowani do konfrontacji z Hitlerem, a ich podstawowe swobody obywatelskie są poważnie zagrożone, zaczynali też dostrzegać dzielnych parlamentarzystów, gotowych zaryzykować polityczne samobójstwo i stanąć na czele buntu przeciw polityce rządu Chamberlaina. Harold Macmillan, Robert Boothby, Leo Amery, Ronald Cartland, lord Robert Cranborne odważyli się rzucić wyzwanie ludziom u władzy. Polityczny i ludzki dramat, jaki rozegrał się w parlamencie i w całym kraju, gdy Wilka Brytania stanęła niemal samotna w obliczu faszystowskiego zagrożenia, był czymś niezwykłym. Lynne Olson doskonale zdaje sobie z tego sprawę, a jej opowieść o tych wydarzeniach jest wspaniałym źródłem inspiracji. Pełne napięcia sceny walki w Izbie Gmin przeplatają się z opisami politycznych intryg i zakulisowych rozgrywek. Są tu bohaterowie i łajdacy, a także bohaterki - jak nieposkromiona lady Violet Bonham Carter, dodająca ducha młodym buntownikom. To imponujący, choć często ignorowany przykład politycznej odwagi w czasie wojny.